ბიოგრაფია მხატვრულად

 

დავიბადე — მთიანი აჭარის მთებში, ზეცასთან ახლოს...;

გახლავართ — უბრალოდ თემურ მაკარაძე...;

ვცხოვრობ — შუახევის რაიონის სოფ. მაწყვალთაში...;

ვწერ — როცა სული სხეულში ვეღარ ეტევა...;

მიყვარს — უძირო სევდასთან მარტო დარჩენა...;

ვეჭვიანობ — თავისით მეეჭვიანება, როცა სხვებისადმი გაცემული სითბო უმისამართოდ იკარგება დროსა და სივრცეში...;

ვპატიობ — არც კი ვიცი, ვპატიობ თუ ვერა...;

ვგრძნობ — რომ სამყარო მეცოტავება...;

მეშინია — საკუთარ თავთან მარტო დარჩენის...;

არ შემიძლია — ფრენა;

გული მიჩუყდება — ამ ბოლოს ძალიან ხშირად...;

ვკითხულობ — სამწუხაროდ ძალიან იშვიათად...;

ვეძებ — ადამიანებს...;

ვბრაზდები — იშვიათად, მაგრამ გაბრაზებაცაა და გაბრაზებაც...;

ვიმახსოვრებ — ყველაფერს, რის შენარჩუნებასაც გონება ახერხებს...;

ვიცინი — თვალებით, გულით, მზერით...;

ვინახავ — ლამაზ მოგონებებს. ნივთებს, რომლებსაც შეუძლიათ წარსულის კადრი უკან მომიბრუნონ...;

მწამს — ღმერთის არსებობის, მწამს, რომ სადღაც კიდევ შემორჩა ნამდვილი სიყვარული და მწამს, რომ თვითონ ქმნის ადამიანი საკუთარ ბედს...;

მსიამოვნებს — ადამიანური სითბო, ყურადღება, მზრუნველობა...;

ვივიწყებ — არ ვივიწყებ, მაგრამ არც ვიხსენებ...;

მესიზმრება — ფერადი სვეტები, რომლებსაც ციდან მომავალი თეთრი შუქი ეცემა. სიზმრის აკვიატებაც არსებობს თურმე...;

ვეხმარები — შეძლებისდაგვარ ყველას...;

ვუსმენ — კლასიკას...;

ჰობი — ჭადრაკი, ზღვა, ფიქრი...;

ვფიქრობ — უკიდეგანოდ...;

ვნანობ — არ ან ვერ გადადგმულ ნაბიჯებს...;

მანაღვლებს — სამშობლოს ბედი;

მენატრება — წლების წინანდელი საკუთარი თავი...;

სამშობლო — ერთი უზარმაზარი ოჯახია, რომელსაც საქართველო ჰქვია;

რჩევა ავტორებს — მიეცით კალამს "სიგიჟის უფლება"...;

ხელოვნება — სხვა სამყაროა, რომელიც ჩვეულებრივი ყოფიერებისგან განსხვავებულ ხედვასა და აღქმას მოითხოვს...;

 

გაზიარება: